Η θεραπεία των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα C (ΧΗC) και μη αντιρροπούμενη κίρρωση έχει σοβαρούς θεραπευτικούς περιορισμούς κυρίως εξαιτίας της επίδρασης στον ηπατικό μεταβολισμό των άμεσα δρώντων αντιιικών φαρμάκων (DΑAs). Οι συνδυασμοί που ενδείκνυται είναι αυτός με sofosbuvir, ledipasvir και ριμπαβιρίνη (RBV) για τους γονοτύπους 1,4,5 και 6 για 12 εβδομάδες και επιτυγχάνει SVR ….

Υπολογίζεται ότι παγκοσμίως 130-180 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από χρόνια ηπατίτιδα C (ΧΗC). Η ΧΗC παρουσιάζει ανομοιογένεια όσον αφορά τον επιπολασμό της στις διάφορες περιοχές/χώρες αλλά και την κατανομή των γενοτύπων της.

Επιδημιολογικά στοιχεία λοιμώξεων μετά από ηπατική μεταμόσχευση είναι περιορισμένα, οπότε στόχος της εργασίας ήταν να μελετήσει την επιδημιολογία και παράγοντες κινδύνου για αυτού του είδους τις λοιμώξεις. Αναλύθηκαν τα στοιχεία 223 ενηλίκων ασθενών με ηπατική μεταμόσχευση από 2000-2015 και συγκεκριμένα για την εμφάνιση λοιμώξεων εντός του πρώτου έτους από την ηπατική μεταμόσχευση.

Η χορήγηση ledipasvir/sofosbuvir (LDV/SOF) για 8 εβδομάδες μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ασθενείς με HCV λοίμωξη από γονότυπο 1, οι οποίοι είναι naïve, δεν έχουν κίρρωση και το ιικό φορτίο προ της θεραπείας είναι <6.000.000 IU/ml. Ωστόσο, η αποτελεσματικότητα αυτού του σχήματος για τη συγκεκριμένη διάρκεια δεν έχει πλήρως τεκμηριωθεί στην καθημερινή κλινική πρακτική

Τα τελευταία χρόνια νέες ανοσοτροποποιητικές θεραπείες κερδίζουν έδαφος στην ογκολογία. Τοπική καταστροφή του ηπατοκυτταρικού καρκίνου (ΗΚΚ) με ραδιοκύματα (RFA), μικροκύματα, κρυοθεραπεία ή χημειοεμβολισμό (TACE) πυροδοτεί την ανοσολογική αντίδραση με αύξηση