Η σοβαρή αλκοολική ηπατίτιδα (ΣΑΗ) αποτελεί οξεία εκδήλωση στο φάσμα της αλκοολικής ηπατοπάθειας, με 90ήμερη θνητότητα που φτάνει το 30-40%. Όπως συμβαίνει και σε άλλες μορφές βαριάς ηπατικής νόσου, η ΣΑΗ συνοδεύεται από αυξημένο κίνδυνο δυνητικά θανατηφόρων λοιμώξεων. Υπολογίζεται ότι περίπου 15-25% των ασθενών έχει ήδη λοίμωξη κατά τη διάγνωση της ΣΑΗ, ενώ ανάλογο ποσοστό θα εμφανίσει λοίμωξη μετά από έναρξη θεραπείας με στεροειδή.

Οι μη-εκλεκτικοί β-αναστολείς (non selective beta-blockers, NSBB) κατέχουν σημαντικό ρόλο στην πρόληψη της αιμορραγίας λόγω πυλαίας υπέρτασης σε κιρρωτικούς ασθενείς. Ωστόσο, πρόσφατες μελέτες προτείνουν ότι οι NSBB μπορεί να είναι επιβλαβείς σε ασθενείς με τελικού σταδίου ηπατική νόσο.

Τα απευθείας δρώντα αντιικά φάρμακα (direct acting antivirals, DAAs) είναι πολύ αποτελεσματικά και καλά ανεκτά σε ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα C, συμπεριλαμβανομένου και εκείνων με αντιρροπούμενη κίρρωση. Παρόλο αυτά, τα στοιχεία σε ασθενείς με προχωρημένη ηπατική νόσο είναι περιορισμένα.

Ο αριθμός των ηλικιωμένων ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα C (CHC) και προχωρημένη ηπατική ίνωση/κίρρωση αναμένεται να αυξηθεί τα επόμενα χρόνια. Οι ασθενείς προχωρημένης ηλικίας με CHC θεωρούνται ομάδα με ιδιαιτερότητες όσον αφορά τη θεραπεία με direct- acting antivirals (DAAs) λόγω πιθανής συνοσηρότητας με μεταβολικά, καρδιαγγειακά, πνευμονολογικά και αιματολογικά νοσήματα. Επίσης, οι κλινικές μελέτες έγκρισης των DAA’s δεν περιελάμβαναν πολλούς ασθενείς ηλικίας ≥ 75 έτη.

Τα τροποποιημένα κριτήρια εκτίμησης ανταπόκρισης των συμπαγών όγκων (mRECIST) δημιουργήθηκαν με σκοπό να ξεπεραστούν οι περιορισμοί των κλασσικών κριτηρίων RECIST στην εκτίμηση της ανταπόκρισης του ηπατοκυτταρικού καρκίνου (ΗΚΚ) στη θεραπεία

Η ηπατική ίνωση αποτελεί το αποτέλεσμα των δυναμικών αλλαγών που συμβαίνουν μεταξύ της γένεσης και της λύσης του ινώδους ιστού. Τα υπάρχοντα δεδομένα στην ηπατίτιδα Β έχουν δείξει ότι η αντιική θεραπεία μπορεί να αναστρέψει την ηπατική ίνωση, ακόμα και την κίρρωση όταν αυτή βρίσκεται σε αρχικά στάδια. Ωστόσο, τα υπάρχοντα συστήματα εκτίμησης εστιάζονται κυρίως στη βαρύτητα της ίνωσης και όχι στις δυναμικές αλλαγές που συμβαίνουν σε αυτή.

Το σύστημα alfapump έχει προταθεί ως μία νέα θεραπευτική επιλογή σε ασθενείς με ανθεκτικό ασκίτη. Το σύστημα απομακρύνει την ασκιτική συλλογή από την περιτοναϊκή κοιλότητα στην ουροδόχο κύστη, δημιουργώντας μία συνεχόμενη παρακέντηση χαμηλού-όγκου.