Μέχρι πρόσφατα οι θεραπευτικές επιλογές για ασθενείς με χρόνια HCV λοίμωξη, κίρρωση και ηπατοκυτταρικό καρκίνο (ΗΚΚ) ήταν περιορισμένες. Όμως, δεν υπάρχουν αρκετά δεδομένα για τη χρήση των DAAs σε ασθενείς με ΗΚΚ, ο οποίος ενδέχεται να επιδρά αρνητικά στην ανταπόκριση στην αγωγή. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης από τις ΗΠΑ ήταν να εκτιμηθεί η αποτελεσματικότητα των DAAs σε ασθενείς με HCV κίρρωση και ΗΚΚ (είτε θεραπευμένο, είτε ενεργό), συγκριτικά με τους ασθενείς χωρίς ΗΚΚ.

Η σοβαρή αλκοολική ηπατίτιδα (ΣΑΗ) αποτελεί οξεία εκδήλωση στο φάσμα της αλκοολικής ηπατοπάθειας, με 90ήμερη θνητότητα που φτάνει το 30-40%. Όπως συμβαίνει και σε άλλες μορφές βαριάς ηπατικής νόσου, η ΣΑΗ συνοδεύεται από αυξημένο κίνδυνο δυνητικά θανατηφόρων λοιμώξεων. Υπολογίζεται ότι περίπου 15-25% των ασθενών έχει ήδη λοίμωξη κατά τη διάγνωση της ΣΑΗ, ενώ ανάλογο ποσοστό θα εμφανίσει λοίμωξη μετά από έναρξη θεραπείας με στεροειδή.

Τα απευθείας δρώντα αντιικά φάρμακα (direct acting antivirals, DAAs) είναι πολύ αποτελεσματικά και καλά ανεκτά σε ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα C, συμπεριλαμβανομένου και εκείνων με αντιρροπούμενη κίρρωση. Παρόλο αυτά, τα στοιχεία σε ασθενείς με προχωρημένη ηπατική νόσο είναι περιορισμένα.

Οι μη-εκλεκτικοί β-αναστολείς (non selective beta-blockers, NSBB) κατέχουν σημαντικό ρόλο στην πρόληψη της αιμορραγίας λόγω πυλαίας υπέρτασης σε κιρρωτικούς ασθενείς. Ωστόσο, πρόσφατες μελέτες προτείνουν ότι οι NSBB μπορεί να είναι επιβλαβείς σε ασθενείς με τελικού σταδίου ηπατική νόσο.

Ο αριθμός των ηλικιωμένων ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα C (CHC) και προχωρημένη ηπατική ίνωση/κίρρωση αναμένεται να αυξηθεί τα επόμενα χρόνια. Οι ασθενείς προχωρημένης ηλικίας με CHC θεωρούνται ομάδα με ιδιαιτερότητες όσον αφορά τη θεραπεία με direct- acting antivirals (DAAs) λόγω πιθανής συνοσηρότητας με μεταβολικά, καρδιαγγειακά, πνευμονολογικά και αιματολογικά νοσήματα. Επίσης, οι κλινικές μελέτες έγκρισης των DAA’s δεν περιελάμβαναν πολλούς ασθενείς ηλικίας ≥ 75 έτη.