Η επίδραση της μακροχρόνιας αντι-ιικής θεραπείας στην επιβίωση των ασθενών με χρόνια λοίμωξη από τον ιό της ηπατίτιδας Β (HBV) δεν έχει επαρκώς εκτιμηθεί. Η παρούσα διεθνή πολυκεντρική μελέτη κλειστού πληθυσμού αξιολογεί την συνολική επιβίωση και τις σχετιζόμενες παραμέτρους σε Καυκάσιους ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα Β υπό αγωγή με entecavir ή tenofovir.

Οι σοβαρές λοιμώξεις και η απώλεια μυϊκής μάζας σχετίζονται με πτωχή πρόγνωση στην κίρρωση. Ένα ενδεχόμενο συνεργιστικό αποτέλεσμα των δύο αυτών οντοτήτων στους κιρρωτικούς ασθενείς δεν έχει έως τώρα διερευνηθεί. Σχεδιάσαμε να αναλύσουμε αν η ελαττωμένη μυϊκή μάζα μπορεί να επιδεινώσει την έκβαση των κιρρωτικών ασθενών με σήψη.

Οι ασθενείς με τελικού σταδίου ηπατική νόσο εμφανίζουν σαρκοπενία, και η προεγχειρητική σαρκοπενία αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα θνησιμότητας μετά τη μεταμόσχευση ήπατος. Ωστόσο, λίγες μελέτες έχουν εξετάσει τη σχέση μεταξύ της περιεγχειρητικής απώλειας μυών του κορμού και της θνησιμότητας των ασθενών στη μεταμόσχευση ήπατος από ζώντες δότες

Δεν υπάρχουν πρόσφατα, βασισμένα στον πληθυσμό δεδομένα ως προς τη επιδημιολογία και ιδιαιτέρως ως προς την επίπτωση της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος (non alcoholic fatty liver disease – NAFLD). Μελετήσαμε την τάση της επίπτωσης της NAFLD σε μια κοινότητα των Η.Π.Α. και την επίδραση της NAFLD στην εμφάνιση μεταβολικών συννοσηροτήτων