Ένα υποσύνολο ασθενών με ηπατοκυτταρικό καρκίνο (ΗΚΚ) που υπερβαίνουν τα κριτήρια του Μιλάνο μπορεί να πετύχουν αποδεκτά ποσοστά επιβίωσης μετά από μεταμόσχευση ήπατος. Η μεταμόσχευση ήπατος από ζώντες δότες (Living Donor Liver Transplantation- LDLT) έχει αναδυθεί ως εφικτή εναλλακτική προκειμένου να ξεπεράσουμε την έλλειψη δοτών.

Η θεραπεία της οξείας ηπατίτιδας C δεν αποτελεί κοινή κλινική πρακτική. Καθώς ωστόσο η επίπτωση της HCV λοίμωξης στις Η.Π.Α. συνεχίζει να αυξάνει, ήρθε ενδεχομένως ο χρόνος να επανεκτιμήσουμε τη διαχείριση της οξείας HCV λοίμωξης, στην εποχή των Άμεσα Δρώντων αντιικών Παραγόντων

Η επιτήρηση του ηπατοκυτταρικού καρκίνου (ΗΚΚ) σχετίζεται με βελτιωμένη έκβαση και μακροχρόνια επιβίωση. Σκοπός της μελέτης είναι η εκτίμηση του βαθμού συμμόρφωσης (adherence) της επιτήρησης του ΗΚΚ.

Εισαγωγή και σκοπός: Υπάρχουν αναφορές επανενεργοποίησης της λοίμωξης από τον ιό της ηπατίτιδας Β (HBV) κατά τη διάρκεια της θεραπείας της λοίμωξης από τον ιό της ηπατίτιδας C (HCV) με άμεσα δρώντα αντιικά φάρμακα.

Υψηλό ιικό φορτίο (>200.000 IU/ml) του ιού της ηπατίτιδας Β (HBV) και παρουσία του HBe αντιγόνου (HBe-Ag) κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αποτελεί παράγοντα κινδύνου για μετάδοση της ηπατίτιδας Β από τη μητέρα στο νεογνό, παρά τη χορήγηση της ανοσοσφαιρίνης ηπατίτιδας Β

H θετική επίδραση της καθυστερημένης μεταμόσχευσης νεφρού (kidney transplantation -KT) στην επιβίωση των ασθενών με συνδυασμένη μεταμόσχευση νεφρού και ήπατος (combined liver-kidney transplantation -CLKT) έχει αποδειχθεί από την ομάδα μας.