Τα νεότερα, αμέσως δρώντα αντιικά φάρμακα (direct acting antivirals, DAAs) έναντι του ιού της ηπατίτιδας C (hepatitis C virus, HCV) στερούνται σοβαρών παρενεργειών και γι αυτό μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σε ασθενείς με προχωρημένη ηπατική νόσο. Μέχρι τώρα δεν έχει γίνει σαφές αν η κάθαρση του HCV σε αυτούς τους ασθενείς μπορεί ταυτόχρονα να οδηγήσει και σε σημαντική βελτίωση της ηπατικής τους λειτουργίας.

Είναι γνωστό ότι ο συνυπάρχων σακχαρώδης διαβήτης (ΣΔ) επιταχύνει την εξέλιξη της υποκείμενης ηπατικής νόσου και αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης ηπατοκυτταρικού καρκίνου. Στόχος της εργασίας αυτής ήταν ο καθορισμός των παραγόντων που σχετίζονται με την παρουσία ΣΔ και των διαταραχών της γλυκόζης νηστείας (προδιαβήτη) σε μία μεγάλη πολυεθνική ομάδα ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα Β (ΧΗΒ).

Η νεφρική δυλσειτουργία αποτελεί σημαντικό αίτιο νοσηρότητας και θνητότητας στους κιρρωτικούς ασθενείς. Λαμβάνοντας υπόψη το δυνητικό κίνδυνο πρόκλησης νεφρικής βλάβης από τα ιωδιούχα σκιαγραφικά τα οποία χρησιμοποιούνται για τη διενέργεια αξονικής τομογραφίας, είναι πολλές φορές ανάγκη να διενεργηθούν εναλλακτικές τεχνικές για την απεικόνιση του ήπατος σε ασθενείς που είναι υποψήφιοι λήπτες ηπατικών μοσχευμάτων

Η πρωτοπαθής χολική κίρρωση (ΠΧΚ) αποτελεί χρόνιο χολοστατικό νόσημα που χαρακτηρίζεται από την καταστροφή των μικρών ενδοηπατικών χοληφόρων οδηγώντας στην προοδευτική εγκατάσταση ίνωσης έως και την τελικού σταδίου ηπατοπάθεια και κίρρωση. To αρκτο-δεοξυχολικό οξύ (UDCA) αποτελεί σήμερα την μοναδική εγκεκριμένη και ευρέως αποδεκτή θεραπεία των ασθενώνμε ΠΧΚ.

Η κάθαρση του αντιγόνου επιφανείας (HBsAg) αποτελεί τον ιδανικό στόχο της θεραπευτικής παρέμβασης σε ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα Β (ΧΗΒ). Ωστόσο με τις εγκεκριμένες θεραπείες [πεγκυλιωμένη ιντερφερόνη (PegIFN) για ορισμένη διάρκεια ή νουκλεοσ(τ)ιδικά ανάλογα χορηγούμενα μακροχρονίως και ίσως δια βίου] ο στόχος αυτός δεν είναι ρεαλιστικός αφού η πιθανότητα απώλειας του HBsAg είναι ιδιαίτερα χαμηλή.

Τα νεώτερα αντιιικά νουκλεοτ(σ)ιδικά ανάλογα (NA) υψηλού γεννητικού φραγμού, εντεκαβίρη (ETV) και τενοφοβίρη (TDF) χαρακτηρίζονται από υψηλή αποτελεσματικότητα σε συνδυασμό με ελάχιστες ανεπιθύμητες ενέργειες.

Η κλίση πίεσης των ηπατικών φλεβών (hepatic venous pressure gradient, HVPG) αποτελεί ακριβή τρόπο εκτίμησης της πίεσης στην πυλαία φλέβα. Η βαρύτητα της πυλαίας υπέρτασης έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί προγνωστικό παράγοντα ανταπόκρισης ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα C σε θεραπεία με πεγκυλιωμένη ιντερφερόνη και ριμπαβιρίνη.

Ο ενδαρτηριακός χημειοεμβολισμός του ήπατος (transarterial chemoembolization,TACE) με σφαιρίδια που απελευθερώνουν φάρμακα αποτελεί την καθιερωμένη θεραπεία των ασθενών με ενδιάμεσου σταδίου (BCLC B) ηπατοκυτταρικό καρκίνο (HKK), αλλά και σε ασθενείς με ΗΚΚ πρώιμου σταδίου ως “γέφυρα” για την ηπατική μεταμόσχευση.

Η επίδραση της βαρύτητας της στεάτωσης στη μέτρηση της ηπατικής ακαμψίας (liver stiffness measurement, LSM) δεν έχει μελετηθεί επαρκώς στη μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος. Στην παρούσα μελέτη, οι ερευνητές εκτίμησαν την επίδραση της βαρύτητας της στεάτωσης (όπως αυτή εκτιμήθηκε με υπερηχογράφημα και βιοψία ήπατος),.

Η μείωση του σταδίου του ηπατοκυταρικού καρκίνου (ΗΚΚ) μπορεί να κάνει εφικτή τη μεταμόσχευση ήπατος σε ασθενείς που δεν πληρούν τα κριτήρια του Μιλάνου. Ωστόσο, δεν υπάρχει κάποιο βέλτιστο πρωτόκολλο, όπως επίσης δεν έχουν οριστεί επαρκώς ποιοι πρέπει να είναι οι τελικοί στόχοι της προσπάθειας μείωσης του σταδίου του ΗΚΚ.