Η νεφρική δυλσειτουργία αποτελεί σημαντικό αίτιο νοσηρότητας και θνητότητας στους κιρρωτικούς ασθενείς. Λαμβάνοντας υπόψη το δυνητικό κίνδυνο πρόκλησης νεφρικής βλάβης από τα ιωδιούχα σκιαγραφικά τα οποία χρησιμοποιούνται για τη διενέργεια αξονικής τομογραφίας, είναι πολλές φορές ανάγκη να διενεργηθούν εναλλακτικές τεχνικές για την απεικόνιση του ήπατος σε ασθενείς που είναι υποψήφιοι λήπτες ηπατικών μοσχευμάτων

Είναι γνωστό ότι ο συνυπάρχων σακχαρώδης διαβήτης (ΣΔ) επιταχύνει την εξέλιξη της υποκείμενης ηπατικής νόσου και αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης ηπατοκυτταρικού καρκίνου. Στόχος της εργασίας αυτής ήταν ο καθορισμός των παραγόντων που σχετίζονται με την παρουσία ΣΔ και των διαταραχών της γλυκόζης νηστείας (προδιαβήτη) σε μία μεγάλη πολυεθνική ομάδα ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα Β (ΧΗΒ).

Η κάθαρση του αντιγόνου επιφανείας (HBsAg) αποτελεί τον ιδανικό στόχο της θεραπευτικής παρέμβασης σε ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα Β (ΧΗΒ). Ωστόσο με τις εγκεκριμένες θεραπείες [πεγκυλιωμένη ιντερφερόνη (PegIFN) για ορισμένη διάρκεια ή νουκλεοσ(τ)ιδικά ανάλογα χορηγούμενα μακροχρονίως και ίσως δια βίου] ο στόχος αυτός δεν είναι ρεαλιστικός αφού η πιθανότητα απώλειας του HBsAg είναι ιδιαίτερα χαμηλή.

Η πρωτοπαθής χολική κίρρωση (ΠΧΚ) αποτελεί χρόνιο χολοστατικό νόσημα που χαρακτηρίζεται από την καταστροφή των μικρών ενδοηπατικών χοληφόρων οδηγώντας στην προοδευτική εγκατάσταση ίνωσης έως και την τελικού σταδίου ηπατοπάθεια και κίρρωση. To αρκτο-δεοξυχολικό οξύ (UDCA) αποτελεί σήμερα την μοναδική εγκεκριμένη και ευρέως αποδεκτή θεραπεία των ασθενώνμε ΠΧΚ.

Τα νεώτερα αντιιικά νουκλεοτ(σ)ιδικά ανάλογα (NA) υψηλού γεννητικού φραγμού, εντεκαβίρη (ETV) και τενοφοβίρη (TDF) χαρακτηρίζονται από υψηλή αποτελεσματικότητα σε συνδυασμό με ελάχιστες ανεπιθύμητες ενέργειες.