Στη διεύθυνση http://www.livemedia.gr/23eemh μπορείτε να παρακολουθήσετε τις εργασίες της 23ης Διεθνούς Διημερίδας “Στ. Χατζηγιάννης” σε δεύτερο χρόνο.
Εκπαιδευτική Ημερίδα με θέμα “Εξατομικεύοντας την θεραπεία στη Χρόνια Ηπατίτιδα C : Ειδικές ομάδες ασθενών και βέλτιστες θεραπευτικές επιλογές”
Πρόσφατα δεδομένα κατέδειξαν ότι η θνητότητα των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα C που έλαβαν αγωγή με σχήματα πεγκυλιωμένης ιντερφερόνης (PegIFN) και πέτυχαν SVR μειώθηκε κατά 62-84% σε σχέση με τους ασθενείς χωρίς SVR, ενώ ο κίνδυνος ηπατοκυτταρικού καρκίνου (ΗΚΚ) μειώθηκε από 9.3% σε 2.9%. Την τελευταία 5ετία η χρήση των άμεσων αντιιικών παραγόντων για την ηπατίτιδα C…
Είναι γνωστό πως η χρόνια λοίμωξη από τον ιό της ηπατίτιδας C (HCV) αποτελεί παγκόσμια αιτία ηπατικής νοσηρότητας και ανάγκης για μεταμόσχευση ήπατος. Ωστόσο, εκτός από την αναμενόμενη θνητότητα σε σχέση με το ήπαρ, η χρόνια HCV λοίμωξη έχει φανεί σε ορισμένες μελέτες να σχετίζεται και με αυξημένη καρδιαγγειακή θνητότητα, πιθανόν μέσω της συχνότερης εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη (Σ.Δ.) τύπου 2….
Η Ηπατίτιδα C αποτελεί ένα από τα συχνότερα αίτια ηπατικής νόσου παγκοσμίως. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι περίπου 1-2 % του γενικού πληθυσμού έχουν χρόνια λοίμωξη από τον ιό της ηπατίτιδας C.
Η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος χαρακτηρίζεται από τη συσσώρευση λίπους με ή χωρίς τη συνύπαρξη φλεγμονής στο ήπαρ σε άτομα τα οποία καταναλώνουν ελάχιστα ή καθόλου αλκοόλ.
Στόχος της παρούσης εργασίας ήταν να μελετηθεί ο επιπολασμός και οι παράγοντες που σχετίζονται με την ηπατική ίνωση στο γενικό πληθυσμό. Ο προσδιορισμός της ηπατικής ίνωσης έγινε μέσω της ελαστογραφίας ήπατος σε μια μεγάλη και καλά χαρακτηρισμένη σειρά ατόμων με ηλικία ≥45 έτη στα πλαίσια της μελέτης Rotterdam.
Η υπότροπη της λοίμωξης από τον ιό της ηπατίτιδας C (HCV) μετά από τη μεταμόσχευση ήπατος σχετίζεται με μειωμένη επιβίωση του μοσχεύματος και του ασθενούς. Η επίτευξη μόνιμης ιολογικής ανταπόκρισης (SVR) με τη χορήγηση αντιικής αγωγής βελτιώνει την επιβίωση. Με βάση όμως το γεγονός ότι οι θεραπείες που βασίζονται στη χορήγηση ιντερφερόνης έχουν περιορισμένη αποτελεσματικότητα
Οι βακτηριακές λοιμώξεις (ΒΛ) αποτελούν μία από τις συχνότερες αιτίες νοσηλείας, άρσης αντιρρόπησης και θανάτου στους κιρρωτικούς ασθενείς. Είναι γνωστό ότι ο κίνδυνος ΒΛ από πολυανθεκτικά στελέχη (MDR) αυξάνει την πιθανότητα επιδείνωσης της ηπατικής λειτουργίας.
Η χρόνια ηπατίτιδα Δ (ΧΗΔ) αποτελεί τη σοβαρότερη μορφή χρόνιας ιογενούς ηπατίτιδας. Όπως είναι γνωστό, η μόνη ενδεικνυόμενη θεραπευτική αγωγή είναι η ιντερφερόνη, ενώ σύμφωνα με κάποια δεδομένα είναι πιθανό η παρατεταμένη αγωγή (πέραν του έτους) να είναι πιο αποτελεσματική. Μέχρι τώρα δεν έχουν περιγραφεί κατά τη διάρκεια της θεραπείας προγνωστικοί παράγοντες ανταπόκρισης
