Είναι γνωστό πως η χρόνια λοίμωξη από τον ιό της ηπατίτιδας C (HCV) αποτελεί παγκόσμια αιτία ηπατικής νοσηρότητας και ανάγκης για μεταμόσχευση ήπατος. Ωστόσο, εκτός από την αναμενόμενη θνητότητα σε σχέση με το ήπαρ, η χρόνια HCV λοίμωξη έχει φανεί σε ορισμένες μελέτες να σχετίζεται και με αυξημένη καρδιαγγειακή θνητότητα, πιθανόν μέσω της συχνότερης εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη (Σ.Δ.) τύπου 2….

Στόχος της παρούσης εργασίας ήταν να μελετηθεί ο επιπολασμός και οι παράγοντες που σχετίζονται με την ηπατική ίνωση στο γενικό πληθυσμό. Ο προσδιορισμός της ηπατικής ίνωσης έγινε μέσω της ελαστογραφίας ήπατος σε μια μεγάλη και καλά χαρακτηρισμένη σειρά ατόμων με ηλικία ≥45 έτη στα πλαίσια της μελέτης Rotterdam.

Η υπότροπη της λοίμωξης από τον ιό της ηπατίτιδας C (HCV) μετά από τη μεταμόσχευση ήπατος σχετίζεται με μειωμένη επιβίωση του μοσχεύματος και του ασθενούς. Η επίτευξη μόνιμης ιολογικής ανταπόκρισης (SVR) με τη χορήγηση αντιικής αγωγής βελτιώνει την επιβίωση. Με βάση όμως το γεγονός ότι οι θεραπείες που βασίζονται στη χορήγηση ιντερφερόνης έχουν περιορισμένη αποτελεσματικότητα

Οι βακτηριακές λοιμώξεις (ΒΛ) αποτελούν μία από τις συχνότερες αιτίες νοσηλείας, άρσης αντιρρόπησης και θανάτου στους κιρρωτικούς ασθενείς. Είναι γνωστό ότι ο κίνδυνος ΒΛ από πολυανθεκτικά στελέχη (MDR) αυξάνει την πιθανότητα επιδείνωσης της ηπατικής λειτουργίας.

Η χρόνια ηπατίτιδα Δ (ΧΗΔ) αποτελεί τη σοβαρότερη μορφή χρόνιας ιογενούς ηπατίτιδας. Όπως είναι γνωστό, η μόνη ενδεικνυόμενη θεραπευτική αγωγή είναι η ιντερφερόνη, ενώ σύμφωνα με κάποια δεδομένα είναι πιθανό η παρατεταμένη αγωγή (πέραν του έτους) να είναι πιο αποτελεσματική. Μέχρι τώρα δεν έχουν περιγραφεί κατά τη διάρκεια της θεραπείας προγνωστικοί παράγοντες ανταπόκρισης

Οι μη-εκλεκτικοί β-αναστολείς (nonselective beta-blockers, NSBB) χρησιμοποιούνται ευρέως για την προφύλαξη ασθενών από την εμφάνιση κιρσικής αιμορραγίας.