Η ανάπτυξη ίνωσης στο ηπατικό παρέγχυμα αποτελεί τον κυριότερο μηχανισμό εξέλιξης προς κίρρωση. Μέχρι τώρα και παρά την εντατική ερευνητική προσπάθεια, δεν έχουν ανακαλυφθεί αποτελεσματικοί αντιινωτικοί θεραπευτικοί

To Daclatasvir (DCV) είναι ένας ισχυρός, πανγονοτυπικός αναστολέας της NS5A πρωτεΐνης με αποδεδειγμένη αντιική αποτελεσματικότητα όταν συνδυάζεται με sofosbuvir (SOF) ή simeprevir (SMV) με ή χωρίς ριμπαβιρίνη σε ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα C (CHC)

Ο επιπολασμός της ηπατίτιδας C (HCV) παραμένει υψηλός (>60%) σε άτομα που κάνουν ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών ουσιών. Από την άλλη πλευρά, ισχυρά απευθείας δρώντα αντιικά φάρμακα με >90% αποτελεσματικότητα είναι διαθέσιμα για τη θεραπεία της HCV λοίμωξης

Τα άμεσα-δρώντα αντι-ιικά φάρμακα άλλαξαν ριζικά τις προοπτικές την αντιμετώπιση των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα C, αυξάνοντας σημαντικά τα ποσοστά μόνιμης ιολογικής ανταπόκρισης (SVR)

Το rituximab είναι ένας χιμαιρικός μονοκλωνικός αντι-CD20 παράγοντας που προκαλεί καταστολή των Β λεμφοκυττάρων και κατά συνέπεια σημαντική ανοσοκαταστολή. Ο ρόλος του στην αναζωπύρωση HBsAg θετικών ασθενών είναι γνωστός και η προφυλακτική αντιιική αγωγή

Η συνδυασμένη αντιική αγωγή με sofosbuvir (SOF) και simeprevir (SIM) πρόκειται για μία θεραπευτική επιλογή σε ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα C γονοτύπου 1. Ωστόσο, η ασφάλεια του παραπάνω θεραπευτικού σχήματος σε ασθενείς με μη αντιρροπούμενη κίρρωση δεν έχει πλήρως διευκρινιστεί.

Η τερλιπρεσσίνη χρησιμοποιείται σε κιρρωτικούς ασθενείς με ηπατονεφρικό σύνδρομο (ΗΝΣ) είτε με συνεχόμενη ενδοφλέβια έγχυση είτε σε δόσεις εφόδου (bolus) ενδοφλεβίως, χωρίς να έχει γίνει μέχρι σήμερα σύγκριση μεταξύ αυτών των δύο τρόπων χορήγησης