Η επίδραση της μέτριας κατανάλωσης αλκοόλ στην πρόοδο της ηπατικής ίνωσης στο γενικό πληθυσμό των ασθενών με μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος παραμένει ασαφής. Εξετάσαμε τη συσχέτιση της μη σοβαρής κατανάλωσης αλκοόλ στην επιδείνωση των μη επεμβατικών δεικτών ίνωσης σε έναν ευρείας κλίμακας

Είναι ευρέως αποδεκτό ότι οι ασθενείς με αυτοάνοση ηπατίτιδα έχουν αυξημένο επιπολασμό εξωηπατικών αυτοάνοσων νοσημάτων. Θεωρείται ότι οι συγγενείς των ασθενών φέρουν αυτό το “στίγμα”,

Η σαρκοπενία και η ασθενικότητα/ αδυναμία (frailty) απαντώνται συχνά σε ασθενείς με τελικού σταδίου ηπατική νόσο και σχετίζονται με δυσμενείς κλινικές εκβάσεις, συμπεριλαμβανομένου της ρήξης αντιρρόπησης και της θνησιμότητας στη λίστα αναμονής. Η επίδραση των οντοτήτων αυτών

Εισαγωγή: Η διαγνωστική αξία της χοληστερόλης του ασκιτικού υγρού στη διαφορική διάγνωση του ασκίτη είναι αντιφατική.

Εισαγωγή και σκοπός: Η μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα (ΜΑΣΗ) αποτελεί πρωταρχική αιτία μεταμόσχευσης ήπατος και πολλές μελέτες διεξάγονται με στόχο την ανεύρεση δυνητικών θεραπειών. Μια κλινική μελέτη θεραπείας της ΜΑΣΗ εκτίμησε τις επιδράσεις του ομπετιχολικού οξέος

Η αναγνώριση των ασθενών που βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο εμφάνισης οξείας νεφρικής βλάβης (acute kidney injury- AKI), μεταξύ των νοσηλευόμενων για σοβαρή αλκοολική ηπατίτιδα (alcoholic hepatitis – AH) αποτελεί μια κλινική αναγκαιότητα. Πραγματοποιήσαμε μια πολυκεντρική προοπτική κοόρτη

H γνώση πάνω στον βακτηριακό ασκίτη (bacterascites) είναι περιορισμένη και η αντιμετώπιση βασίζεται σε μικρές σειρές ασθενών. Ο σκοπός της μελέτης ήταν να προσθέσει βαθύτερη γνώση στα κλινικά χαρακτηριστικά, τα μικροβιολογικά ευρήματα και την πρόγνωση ασθενών με βακτηριακό ασκίτη.