Οι ασθενείς με ηπατική βλάβη που προκαλείται από φάρμακα (Drug-Induced Liver Injury, DILI) έχουν συχνά συννοσηρότητες, αλλά η επίδραση αυτών των συννοσηροτήτων στην έκβαση των ασθενών δεν είναι καλά κατανοητή. Διερευνήσαμε τη σχέση μεταξύ του φορτίου των συννοσηροτήτων και της έκβασης των ασθενών με DILI,

Εισαγωγή: Η οξεία επί χρονίας ηπατική ανεπάρκεια (ACLF) είναι συνδεδεμένη με την εικόνα μιας σοβαρής συστηματικής φλεγμονής με χαρακτηριστική οξεία ηπατική ανεπάρκεια, ανάπτυξη πολύ-οργανικής ανεπάρκειας και υψηλή θνησιμότητα εντός 28 ημερών. Για ασθενείς με ACLF σταδίου 3 συγκεκριμένα,

Οι ασθενείς με ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα (ΗΚΚ) που εμπίπτουν στα κριτήρια βελτίωσης του σταδίου κατά BCLC (down‐staging-DS) του University of California, San Francisco (UCSF‐DS) (μία βλάβη > 5 εκ και ≤ 8 cm; δύο ή περισσότερες βλάβες η καθεμία ≤ 5 εκ, ή 4 με 5 βλάβες η καθεμία ≤ 3 cm

Σε Καυκάσιους ασθενεις με αντιρροποπούμενη κίρρωση οφειλόμενη σε HBV λοίμωξη, ο κίνδυνος ανάπτυξης ηπατοκυτταρικού καρκίνου (ΗΚΚ) παραμένει παρά τη μακροχρόνια θεραπεία με νουκλεο(τ)σιδικά ανάλογα (Nucleo(s)tide analogues-NUCs).

Η καρδιαγγειακή νόσος (cardiovascular disease – CVD) αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα μακροχρόνιας θνησιμότητας μετά τη μεταμόσχευση ήπατος (liver transplantation – LT), καθιστώντας επιτακτική την επιθετική τροποποίηση του καρδιαγγειακού κινδύνου.