Η παρούσα μελέτη παρουσιάζει ενδιαφέρον, γιατί εκτίμησε με αξιόπιστο τρόπο (προοπτική, τυχαιοποιημένη μελέτη) τη διαγνωστική ικανότητα και το κόστος δύο διαφορετικών μεθόδων (υπερηχογράφημα και αξονική τομογραφία 3 φάσεων) για την ανίχνευση ηπατοκυτταρικού καρκίνου (ΗΚΚ) σε κιρρωτικούς ασθενείς.

Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η παρουσία λανθάνουσας HBV λοίμωξης σε ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα C, επιταχύνει την εξέλιξη προς κίρρωση, αυξάνει την πιθανότητα ανάπτυξης ΗΚΚ και βραχύνει την επιβίωση.

Η υποτροπή της ηπατίτιδας C μετά τη μεταμόσχευση ήπατος είναι σχεδόν καθολική. Η χορήγηση των νέων αντι-ιικών φαρμάκων (μποσεπρεβίρη και τελαπρεβίρη) σε μεταμοσχευμένους ασθενείς με ηπατίτιδα C δεν έχει μελετηθεί επαρκώς.

Οι ασθενείς μετά τη μεταμόσχευση ήπατος αναπτύσσουν πολύ συχνά νεφρική δυσλειτουργία, γεγονός που έχει δυσμενή επίδραση στη μακροχρόνια επιβίωσή τους.

Στο τελευταίο τεύχος του Hepatology παρουσιάζονται 2 μεγάλες τυχαιοποιημένες πολυκεντρικές μελέτες σχετικά με τη χορήγηση mericitabine, ενός νουκλεοσιδικού αναλόγου που δρα μέσω του πρόωρου τερματισμού του RNA και με δραστικότητα έναντι όλων των γονοτύπων του ιού της ηπατίτιδας C.