Γυναίκα 63 ετών προσέρχεται στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, λόγω ικτέρου και ασκιτικής συλλογής από μηνός. Από το ιστορικό της έφερε διάγνωση παροξυσμικής νυχτερινής αιμοσφαιρινουρίας (Paroxysmal nocturnal hemoglobinuria,PNH) από διετίας με πλημμελή παρακολούθηση και σακχαρώδους διαβήτη τύπου ΙΙ. Η χρόνια φαρμακευτική της αγωγή περιελάμβανε ενοξαπαρίνη σε προφυλακτική δόση, την οποία ελάμβανε έως την προσέλευσή της και μετφορμίνη. Κλινικά, πέραν του ικτέρου, παρουσίαζε κοιλιακή παχυσαρκία και ανώδυνη ηπατομεγαλία. Εργαστηριακά, παρουσίαζε αιμοσφαιρίνη 10.8 g/dL, λευκά αιμοσφαίρια 5.4 Χ 10 9 /L, αιμοπετάλια 171 Χ 10 9 /L, δικτυοερυθροκύτταρα 6.5%, INR 1.0, ολική χολερυθρίνη / άμεση 4 / 2.6 mg/dL, AST 28 IU/L, ALT 12 IU/L, ALP 456 IU/L, γ-GT 248 IU/, Ολικά λευκώματα 6.6 gr/dl, Λευκωματίνη 3.3 gr/dl, LDH 650 U/L, απτοσφαιρίνη < 7 mg/dl. Η κλίση λευκωματίνης του ασκιτικού υγρού ήταν 1.7 g/dl (Ολικά λευκώματα ασκίτη 3gr/dl, λευκωματίνη 1.6gr/dl).

Ο έλεγχος για χρόνιες ιογενείς ηπατίτιδες ήταν αρνητικός, ο ποσοτικός προσδιορισμός ανοσοσφαιρινών εντός φυσιολογικών ορίων και ο έλεγχος για ΑΝΑ, ΑΜΑ, ASMA και anti-LKM επίσης αρνητικός. Το υπερηχογράφημα ήπατος ανέδειξε στεάτωση του ήπατος, ηπατομεγαλία και σπλήνα φυσιολογικού μεγέθους. Η πυλαία και οι ηπατικές φλέβες ήταν βατές, εύρημα που επιβεβαιώθηκε και με μαγνητική αγγειογραφία. Η ενδοσκόπηση δεν ανέδειξε παρουσία κιρσών ή πυλαία γαστροπάθεια.

Κατά τις 2 πρώτες εβδομάδες της νοσηλείας, η ασθενής επιδεινωνόταν συνεχώς με περαιτέρω αύξηση της χολερυθρίνης (Ολική / άμεση 21 / 14.4 mg/dl), εμφάνιση οξείας νεφρικής βλάβης με κρεατινίνη 2.2 mg/dl, αναιμίας και θρομβοπενίας (80 x 10 9 /L).