Rogelio Barreto, Claudia Fagundes, Monica Guevara et al. Hepatology 2014;59:1505-1513.
Όπως είναι γνωστό, οι βακτηριακές λοιμώξεις σε ασθενείς με μη αντιρροπούμενη κίρρωση μπορούν να πυροδοτήσουν παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς που να οδηγήσουν σε ΗΝΣ τύπου Ι. Στην παρούσα προοπτική μελέτη από την ηπατολογική ομάδα της Βαρκελώνης συμπεριελήφθησαν 70 ασθενείς με βακτηριακή λοίμωξη και ηπατονεφρικό σύνδρομο (ΗΝΣ) τύπου Ι. Σαράντα επτά (67%) από τους 70 ασθενείς δεν παρουσίασαν βελτίωση της νεφρικής λειτουργίας και παρέμειναν σε μη αναστρέψιμο ΗΝΣ. Ο κύριος προγνωστικός παράγοντας παραμονής του ΗΝΣ ήταν η αδυναμία περιορισμού και αντιμετώπισης της λοίμωξης, ενώ δυσμενείς παράγοντες αποτελούσαν επίσης η μεγάλη ηλικία, η υψηλή τιμή χολερυθρίνης, η ύπαρξη νοσοκομειακής λοίμωξης και η μείωση της κρεατινίνης ορού λιγότερο από 0,3 mg/dL την 3η ημέρα από την έναρξη αντιβιοτικής αγωγής.
Από την παρούσα μελέτη φαίνεται ότι η νεφρική λειτουργία σε ασθενείς με ΗΝΣ τύπου Ι και βακτηριακή λοίμωξη μπορεί να βελτιωθεί στο 1/3 περίπου των περιπτώσεων, ενώ η υψηλή χολερυθρίνη και η αδυναμία βελτίωσης της νεφρικής λειτουργίας την 3η ημέρα αποτελούν δυσμενείς προγνωστικούς παράγοντες. Συνεπώς, η έναρξη αγωγής με τερλιπρεσίνη και λευκωματίνη θα πρέπει να γίνεται όσο το δυνατόν πιο σύντομα και πριν από την σημαντική άνοδο της χολερυθρίνης. Το γεγονός ότι η αδυναμία περιορισμού της μικροβιακής λοίμωξης αλλά και η ύπαρξη ενδονοσοκομειακής λοίμωξης είχαν δυσμενή επίδραση στην έκβαση αυτών των ασθενών συνηγορεί υπέρ της άποψης ότι ίσως είναι πιο αποτελεσματική η έναρξη επιθετικής αγωγής με ευρέως φάσματος αντιβιοτικά (σε προσαρμοσμένο δοσολογικό σχήμα με βάση τη νεφρική λειτουργία) και να ακολουθεί ενδεχόμενη προσαρμογή της αγωγής ανάλογα με τα αποτελέσματα των καλλιεργειών που έχουν ήδη ληφθεί και την κλινική πορεία του ασθενούς.
Επιμέλεια: Ευάγγελος Χολόγκιτας
