Τα επίπεδα του HBsAg στον ορό έχουν συγκεντρώσει σημαντικό ερευνητικό ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια. Μεταξύ άλλων, έχει δειχθεί ότι το ύψος αυτών των επιπέδων κατά τη διακοπή θεραπείας με λαμιβουδίνη μπορεί να προβλέψει την κάθαρση του HBsAg. Καθώς η δυνατότητα ασφαλούς διακοπής της αντιικής αγωγής με νουκλεοσ(τ)ικά ανάλογα σε ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα Β παραμένει ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα, ο καθορισμός προγνωστικών δεικτών υποτροπής μετά από διακοπή

Η παρούσα μελέτη εξέτασε την επίπτωση και τα χαρακτηριστικά του ηπατοκυτταρικού καρκίνου (ΗΚΚ) μεταξύ διαφορετικών ηλικιακών ομάδων στην Ταιβάν 20-30 χρόνια μετά την εφαρμογή του προγράμματος υποχρεωτικού εμβολιασμού. Δεδομένα για νεοδιαγνωσθέντα περιστατικά ΗΚΚ από το 2003 έως το 2011 συγκεντρώθηκαν από το Εθνικό Μητρώο Νεοπλασμάτων της Ταιβάν.

Η πρωτοπαθής χολική κίρρωση (ΠΧΚ) [primary biliary cirrhosis (PBC)], περιγράφηκε από τους Addison-Gull το 1851 και από τον Hanot το 1876. Οι MacMahon και Thannhauser, εκατό χρόνια αργότερα, συσχέτισαν την κίρρωση του ήπατος με την φλεγμονώδη καταστροφή των μικρών ενδοηπατικών χολαγγείων.

Η πολυκυστική νόσος ήπατος είναι μιακληρονομική πάθηση, χαρακτηριζόμενη από προοδευτικό πολλαπλασιασμό χολικών κυστών. Παθοφυσιολογικά, η ελάττωσης του ενδοκυττάριου ασβεστίου οδηγεί σε μετατροπή των χολαγγειοκυττάρων σε χολαγγειοκύστεις με επακόλουθη την υπερπλασία αυτών.

Η παρούσα μελέτη διερευνά την πιθανή συσχέτιση του σακχαρώδους διαβήτη με την αύξηση του κινδύνου εμφάνισης ηπατικής εγκεφαλοπάθειας σε κιρρωτικούς ασθενείς. Χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα των τριών τυχαιοποιημένων μελετών, οι οποίες εξέταζαν την δράση της σαταβαπτάνης (satavaptan), ανταγωνιστή υποδοχέων της βαζοπρεσσίνης, που δεν αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης ηπατικής εγκεφαλοπάθειας σε ασθενείς με κίρρωση και ασκίτη.

Τα νεότερα, αμέσως δρώντα αντιικά φάρμακα (direct acting antivirals, DAAs) έναντι του ιού της ηπατίτιδας C (hepatitis C virus, HCV) στερούνται σοβαρών παρενεργειών και γι αυτό μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σε ασθενείς με προχωρημένη ηπατική νόσο. Μέχρι τώρα δεν έχει γίνει σαφές αν η κάθαρση του HCV σε αυτούς τους ασθενείς μπορεί ταυτόχρονα να οδηγήσει και σε σημαντική βελτίωση της ηπατικής τους λειτουργίας.

Η νεφρική δυλσειτουργία αποτελεί σημαντικό αίτιο νοσηρότητας και θνητότητας στους κιρρωτικούς ασθενείς. Λαμβάνοντας υπόψη το δυνητικό κίνδυνο πρόκλησης νεφρικής βλάβης από τα ιωδιούχα σκιαγραφικά τα οποία χρησιμοποιούνται για τη διενέργεια αξονικής τομογραφίας, είναι πολλές φορές ανάγκη να διενεργηθούν εναλλακτικές τεχνικές για την απεικόνιση του ήπατος σε ασθενείς που είναι υποψήφιοι λήπτες ηπατικών μοσχευμάτων

Είναι γνωστό ότι ο συνυπάρχων σακχαρώδης διαβήτης (ΣΔ) επιταχύνει την εξέλιξη της υποκείμενης ηπατικής νόσου και αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης ηπατοκυτταρικού καρκίνου. Στόχος της εργασίας αυτής ήταν ο καθορισμός των παραγόντων που σχετίζονται με την παρουσία ΣΔ και των διαταραχών της γλυκόζης νηστείας (προδιαβήτη) σε μία μεγάλη πολυεθνική ομάδα ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα Β (ΧΗΒ).

Η πρωτοπαθής χολική κίρρωση (ΠΧΚ) αποτελεί χρόνιο χολοστατικό νόσημα που χαρακτηρίζεται από την καταστροφή των μικρών ενδοηπατικών χοληφόρων οδηγώντας στην προοδευτική εγκατάσταση ίνωσης έως και την τελικού σταδίου ηπατοπάθεια και κίρρωση. To αρκτο-δεοξυχολικό οξύ (UDCA) αποτελεί σήμερα την μοναδική εγκεκριμένη και ευρέως αποδεκτή θεραπεία των ασθενώνμε ΠΧΚ.

Η κάθαρση του αντιγόνου επιφανείας (HBsAg) αποτελεί τον ιδανικό στόχο της θεραπευτικής παρέμβασης σε ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα Β (ΧΗΒ). Ωστόσο με τις εγκεκριμένες θεραπείες [πεγκυλιωμένη ιντερφερόνη (PegIFN) για ορισμένη διάρκεια ή νουκλεοσ(τ)ιδικά ανάλογα χορηγούμενα μακροχρονίως και ίσως δια βίου] ο στόχος αυτός δεν είναι ρεαλιστικός αφού η πιθανότητα απώλειας του HBsAg είναι ιδιαίτερα χαμηλή.