Η υπότροπη της λοίμωξης από τον ιό της ηπατίτιδας C (HCV) μετά από τη μεταμόσχευση ήπατος σχετίζεται με μειωμένη επιβίωση του μοσχεύματος και του ασθενούς. Η επίτευξη μόνιμης ιολογικής ανταπόκρισης (SVR) με τη χορήγηση αντιικής αγωγής βελτιώνει την επιβίωση. Με βάση όμως το γεγονός ότι οι θεραπείες που βασίζονται στη χορήγηση ιντερφερόνης έχουν περιορισμένη αποτελεσματικότητα

Στόχος της παρούσης εργασίας ήταν να μελετηθεί ο επιπολασμός και οι παράγοντες που σχετίζονται με την ηπατική ίνωση στο γενικό πληθυσμό. Ο προσδιορισμός της ηπατικής ίνωσης έγινε μέσω της ελαστογραφίας ήπατος σε μια μεγάλη και καλά χαρακτηρισμένη σειρά ατόμων με ηλικία ≥45 έτη στα πλαίσια της μελέτης Rotterdam.

H μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα (ΜΑΣΗ) αποτελεί σήμερα την συχνότερη μορφή χρόνιας ηπατοπάθειας στο δυτικό κόσμο και ολοένα αυξανόμενη ένδειξη για μεταμόσχευση ήπατος

Οι μη-εκλεκτικοί β-αναστολείς (nonselective beta-blockers, NSBB) χρησιμοποιούνται ευρέως για την προφύλαξη ασθενών από την εμφάνιση κιρσικής αιμορραγίας.

Η έκβαση ασθενών με HBV λοίμωξη μετά από μεταμόσχευση ήπατος χωρίς τη χορήγηση υπερανόσου γ-σφαιρίνης (HBIG) δεν είναι ακόμα καλά τεκμηριωμένη. Η παρούσα εργασία έχει ως στόχο τον προσδιορισμό της έκβασης ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα B (XHB) οι οποίοι μεταμοσχεύτηκαν λαμβάνοντας μόνο από του στόματος αντιική αγωγή. Αναλύθηκαν οι βιοψίες ήπατος που πραγματοποιήθηκαν σε διάστημα >3 μηνών μετά τη μεταμόσχευση σε διαδοχικούς ασθενείς με ΧΗΒ από το 2003 έως το 2012.

Τα επίπεδα του HBsAg στον ορό έχουν συγκεντρώσει σημαντικό ερευνητικό ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια. Μεταξύ άλλων, έχει δειχθεί ότι το ύψος αυτών των επιπέδων κατά τη διακοπή θεραπείας με λαμιβουδίνη μπορεί να προβλέψει την κάθαρση του HBsAg. Καθώς η δυνατότητα ασφαλούς διακοπής της αντιικής αγωγής με νουκλεοσ(τ)ικά ανάλογα σε ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα Β παραμένει ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα, ο καθορισμός προγνωστικών δεικτών υποτροπής μετά από διακοπή

Η παρούσα μελέτη εξέτασε την επίπτωση και τα χαρακτηριστικά του ηπατοκυτταρικού καρκίνου (ΗΚΚ) μεταξύ διαφορετικών ηλικιακών ομάδων στην Ταιβάν 20-30 χρόνια μετά την εφαρμογή του προγράμματος υποχρεωτικού εμβολιασμού. Δεδομένα για νεοδιαγνωσθέντα περιστατικά ΗΚΚ από το 2003 έως το 2011 συγκεντρώθηκαν από το Εθνικό Μητρώο Νεοπλασμάτων της Ταιβάν.

Η πρωτοπαθής χολική κίρρωση (ΠΧΚ) [primary biliary cirrhosis (PBC)], περιγράφηκε από τους Addison-Gull το 1851 και από τον Hanot το 1876. Οι MacMahon και Thannhauser, εκατό χρόνια αργότερα, συσχέτισαν την κίρρωση του ήπατος με την φλεγμονώδη καταστροφή των μικρών ενδοηπατικών χολαγγείων.

Η πολυκυστική νόσος ήπατος είναι μιακληρονομική πάθηση, χαρακτηριζόμενη από προοδευτικό πολλαπλασιασμό χολικών κυστών. Παθοφυσιολογικά, η ελάττωσης του ενδοκυττάριου ασβεστίου οδηγεί σε μετατροπή των χολαγγειοκυττάρων σε χολαγγειοκύστεις με επακόλουθη την υπερπλασία αυτών.

Η παρούσα μελέτη διερευνά την πιθανή συσχέτιση του σακχαρώδους διαβήτη με την αύξηση του κινδύνου εμφάνισης ηπατικής εγκεφαλοπάθειας σε κιρρωτικούς ασθενείς. Χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα των τριών τυχαιοποιημένων μελετών, οι οποίες εξέταζαν την δράση της σαταβαπτάνης (satavaptan), ανταγωνιστή υποδοχέων της βαζοπρεσσίνης, που δεν αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης ηπατικής εγκεφαλοπάθειας σε ασθενείς με κίρρωση και ασκίτη.