Ηπατικά μοσχεύματα με μακροφυσαλιδώδη στεάτωση >60% θεωρούνται ακατάλληλα για μεταμόσχευση ήπατος από θανόντα δότη, λόγω του απροσδόκητα υψηλού κινδύνου πρωτοπαθούς μη λειτουργίας και απόρριψης του μοσχεύματος. Η παρούσα εργασία παρουσιάζει την εμπειρία των ερευνητών στη χρήση τέτοιων μοσχευμάτων από εγκεφαλικά νεκρούς δότες. Μελετήθηκαν αναδρομικά στοιχεία εκβάσεων μεταμοσχεύσεων ήπατος από το 1991 έως το 2013.

Είναι γνωστό πως η χρόνια λοίμωξη από τον ιό της ηπατίτιδας C (HCV) αποτελεί παγκόσμια αιτία ηπατικής νοσηρότητας και ανάγκης για μεταμόσχευση ήπατος. Ωστόσο, εκτός από την αναμενόμενη θνητότητα σε σχέση με το ήπαρ, η χρόνια HCV λοίμωξη έχει φανεί σε ορισμένες μελέτες να σχετίζεται και με αυξημένη καρδιαγγειακή θνητότητα, πιθανόν μέσω της συχνότερης εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη (Σ.Δ.) τύπου 2….

Πρόσφατα δεδομένα κατέδειξαν ότι η θνητότητα των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα C που έλαβαν αγωγή με σχήματα πεγκυλιωμένης ιντερφερόνης (PegIFN) και πέτυχαν SVR μειώθηκε κατά 62-84% σε σχέση με τους ασθενείς χωρίς SVR, ενώ ο κίνδυνος ηπατοκυτταρικού καρκίνου (ΗΚΚ) μειώθηκε από 9.3% σε 2.9%. Την τελευταία 5ετία η χρήση των άμεσων αντιιικών παραγόντων για την ηπατίτιδα C…

Η χρόνια ηπατίτιδα Δ (ΧΗΔ) αποτελεί τη σοβαρότερη μορφή χρόνιας ιογενούς ηπατίτιδας. Όπως είναι γνωστό, η μόνη ενδεικνυόμενη θεραπευτική αγωγή είναι η ιντερφερόνη, ενώ σύμφωνα με κάποια δεδομένα είναι πιθανό η παρατεταμένη αγωγή (πέραν του έτους) να είναι πιο αποτελεσματική. Μέχρι τώρα δεν έχουν περιγραφεί κατά τη διάρκεια της θεραπείας προγνωστικοί παράγοντες ανταπόκρισης

Οι βακτηριακές λοιμώξεις (ΒΛ) αποτελούν μία από τις συχνότερες αιτίες νοσηλείας, άρσης αντιρρόπησης και θανάτου στους κιρρωτικούς ασθενείς. Είναι γνωστό ότι ο κίνδυνος ΒΛ από πολυανθεκτικά στελέχη (MDR) αυξάνει την πιθανότητα επιδείνωσης της ηπατικής λειτουργίας.

Η υπότροπη της λοίμωξης από τον ιό της ηπατίτιδας C (HCV) μετά από τη μεταμόσχευση ήπατος σχετίζεται με μειωμένη επιβίωση του μοσχεύματος και του ασθενούς. Η επίτευξη μόνιμης ιολογικής ανταπόκρισης (SVR) με τη χορήγηση αντιικής αγωγής βελτιώνει την επιβίωση. Με βάση όμως το γεγονός ότι οι θεραπείες που βασίζονται στη χορήγηση ιντερφερόνης έχουν περιορισμένη αποτελεσματικότητα

Στόχος της παρούσης εργασίας ήταν να μελετηθεί ο επιπολασμός και οι παράγοντες που σχετίζονται με την ηπατική ίνωση στο γενικό πληθυσμό. Ο προσδιορισμός της ηπατικής ίνωσης έγινε μέσω της ελαστογραφίας ήπατος σε μια μεγάλη και καλά χαρακτηρισμένη σειρά ατόμων με ηλικία ≥45 έτη στα πλαίσια της μελέτης Rotterdam.

H μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα (ΜΑΣΗ) αποτελεί σήμερα την συχνότερη μορφή χρόνιας ηπατοπάθειας στο δυτικό κόσμο και ολοένα αυξανόμενη ένδειξη για μεταμόσχευση ήπατος

Οι μη-εκλεκτικοί β-αναστολείς (nonselective beta-blockers, NSBB) χρησιμοποιούνται ευρέως για την προφύλαξη ασθενών από την εμφάνιση κιρσικής αιμορραγίας.

Η έκβαση ασθενών με HBV λοίμωξη μετά από μεταμόσχευση ήπατος χωρίς τη χορήγηση υπερανόσου γ-σφαιρίνης (HBIG) δεν είναι ακόμα καλά τεκμηριωμένη. Η παρούσα εργασία έχει ως στόχο τον προσδιορισμό της έκβασης ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα B (XHB) οι οποίοι μεταμοσχεύτηκαν λαμβάνοντας μόνο από του στόματος αντιική αγωγή. Αναλύθηκαν οι βιοψίες ήπατος που πραγματοποιήθηκαν σε διάστημα >3 μηνών μετά τη μεταμόσχευση σε διαδοχικούς ασθενείς με ΧΗΒ από το 2003 έως το 2012.