Τα τελευταία χρόνια νέες ανοσοτροποποιητικές θεραπείες κερδίζουν έδαφος στην ογκολογία. Τοπική καταστροφή του ηπατοκυτταρικού καρκίνου (ΗΚΚ) με ραδιοκύματα (RFA), μικροκύματα, κρυοθεραπεία ή χημειοεμβολισμό (TACE) πυροδοτεί την ανοσολογική αντίδραση με αύξηση

Τα νεότερα φάρμακα για την ηπατίτιδα C (direct acting antivirals, DAA) τα οποία έχουν λάβει πρόσφατα έγκριση για χρήση σε ασθενείς με ρήξη της αντιρρόπησης, σχετίζονται με βελτίωση της ηπατικής λειτουργίας. Στην παρούσα εργασία γίνεται ανάλυση στις διαχρονικές μεταβολές στα ποσοστά ένταξης

Η χρήση ηπατικών μοσχευμάτων από δότες μετά από καρδιακό θάνατο έχει περιοριστεί λόγω των αυξημένων ποσοστών απόρριψης, τα οποία σχετίζονται κυρίως με την εμφάνιση ισχαιμικής χολαγγειοπάθειας. Η υπόθεση των ερευνητών ήταν ότι παρόμοια μακροχρόνια επιβίωση και ποιότητα ζωής επιτυγχάνεται σε λήπτες ηπατικού μοσχεύματος από ασθενείς

Το ΗπατοΝεφρικό Σύνδρομο τύπου 1 (ΗΝΣ-1) αποτελεί μια λειτουργική και πιθανώς αναστρέψιμη διαταραχή της νεφρικής λειτουργίας, που εμφανίζεται σε ασθενείς με μη αντιρροπούμενη κίρρωση του ήπατος. Η τερλιπρεσσίνη είναι ένας συνθετικός αγγειοσυσπαστικός παράγοντας

Η αντιιική αγωγή για τη χρόνια ηπατίτιδα Β (ΧΗΒ) μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολη εξαιτίας ανάπτυξης αντοχών στα νουκλεοτ(σ)ιδικά ανάλογα (NUC’s). Από τα νεώτερα NUC’s (υψηλού γενετικού φραγμού) η εντεκαβίρη (ETV) παρουσιάζει αντοχή σε ποσοστό 1.2% μετά 5ετή χορήγηση σε naïve ασθενείς που αυξάνει, όμως,

Η εντεκαβίρη (ETV) είναι ένας από τους high genetic barrier-to-resistance αντιικούς παράγοντες που χρησιμοποιούνται στην χρόνια HBeAg θετική ηπατίτιδα Β (ΧΗΒ+e). Το ποσοστό ορομετατροπής του HBeAg κυμαίνεται από 12.6%-31% στα 2 έτη και από 24%-44% στα 3 έτη χορήγησης αντιικής αγωγής

To ομοιοπολικά κλειστό κυκλικό DNA (cccDNA) του ιού της ηπατίτιδας Β (HBV) είναι το μίνι-χρωμόσωμα ουσιαστικό για την αντιγραφή του HBV. Είναι εξαιρετικά σταθερό και ανθεκτικό σε νουκλεσ(τ)ιδικά ανάλογα (NUC) ανάλογα. H παραμονή του cccDNA στον πυρήνα των ηπατοκυττάρων εμποδίζει την πλήρη εκρίζωση του ιού.

Η ηπατίτιδα δέλτα αποτελεί τη σοβαρότερη μορφή χρόνιας ιογενούς ηπατίτιδας. Η πεγκυλιωμένη ιντερφερόνη άλφα (pegylated interferon alfa, PEG-IFNα) είναι αποτελεσματική μόνο στο 25-30% των ασθενών και σχετίζεται με συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες.

To σύνδρομο Budd-Chiari (Budd-Chiari syndrome, BCS) είναι μία σπάνια νόσος που οδηγεί σε απόφραξη της ηπατικής φλεβικής παροχέτευσης, η οποία τυπικά εκδηλώνεται με κοιλιακό άλγος, ίκτερο και ασκίτη χωρίς να υπάρχει ηπατική ανεπάρκεια. Ωστόσο, το BCS μπορεί να οδηγήσει ταχέως σε οξεία ηπατική ανεπάρκεια.

Η ηπατική εγκεφαλοπάθεια (ΗΕ) αποτελεί επιπλοκή της κίρρωσης και σχετίζεται με ετήσια θνητότητα που υπερβαίνει το 50%. Σύμφωνα με την επικρατέστερη παθογενετική θεωρία, η ΗΕ είναι το αποτέλεσμα της δράσης στο κεντρικό νευρικό σύστημα προϊόντων του εντερικού μικροβιώματος (αμμωνία, ενδοτοξίνες), το οποίο στον ασθενή με κίρρωση είναι γνωστό ότι παρουσιάζει διαταραχή