Η ευρεία εφαρμογή της θεραπείας έναντι της χρόνιας ηπατίτιδας C με άμεσα δρώντα αντι-ιικά (DAAs) έφεραν στο προσκήνιο το θέμα της ενεργοποίησης της ηπατίτιδας B σε ασθενείς με HCV-HBV συλλοίμωξη. Η ενεργοποίηση της HBV αναφέρεται όχι μόνο σε ασθενείς με χρόνια λοίμωξη (HBsAg+), αλλά ακόμα και σε περιπτώσεις παρελθούσας λοίμωξης (HBsAg-/antiHBc+).

Υπολογίζεται ότι παγκοσμίως 130-180 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από χρόνια ηπατίτιδα C (ΧΗC). Η ΧΗC παρουσιάζει ανομοιογένεια όσον αφορά τον επιπολασμό της στις διάφορες περιοχές/χώρες αλλά και την κατανομή των γενοτύπων της.

Η θεραπεία των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα C (ΧΗC) και μη αντιρροπούμενη κίρρωση έχει σοβαρούς θεραπευτικούς περιορισμούς κυρίως εξαιτίας της επίδρασης στον ηπατικό μεταβολισμό των άμεσα δρώντων αντιιικών φαρμάκων (DΑAs). Οι συνδυασμοί που ενδείκνυται είναι αυτός με sofosbuvir, ledipasvir και ριμπαβιρίνη (RBV) για τους γονοτύπους 1,4,5 και 6 για 12 εβδομάδες και επιτυγχάνει SVR ….

Η χορήγηση ledipasvir/sofosbuvir (LDV/SOF) για 8 εβδομάδες μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ασθενείς με HCV λοίμωξη από γονότυπο 1, οι οποίοι είναι naïve, δεν έχουν κίρρωση και το ιικό φορτίο προ της θεραπείας είναι <6.000.000 IU/ml. Ωστόσο, η αποτελεσματικότητα αυτού του σχήματος για τη συγκεκριμένη διάρκεια δεν έχει πλήρως τεκμηριωθεί στην καθημερινή κλινική πρακτική

Επιδημιολογικά στοιχεία λοιμώξεων μετά από ηπατική μεταμόσχευση είναι περιορισμένα, οπότε στόχος της εργασίας ήταν να μελετήσει την επιδημιολογία και παράγοντες κινδύνου για αυτού του είδους τις λοιμώξεις. Αναλύθηκαν τα στοιχεία 223 ενηλίκων ασθενών με ηπατική μεταμόσχευση από 2000-2015 και συγκεκριμένα για την εμφάνιση λοιμώξεων εντός του πρώτου έτους από την ηπατική μεταμόσχευση.

Τα τελευταία χρόνια νέες ανοσοτροποποιητικές θεραπείες κερδίζουν έδαφος στην ογκολογία. Τοπική καταστροφή του ηπατοκυτταρικού καρκίνου (ΗΚΚ) με ραδιοκύματα (RFA), μικροκύματα, κρυοθεραπεία ή χημειοεμβολισμό (TACE) πυροδοτεί την ανοσολογική αντίδραση με αύξηση

Η χρήση ηπατικών μοσχευμάτων από δότες μετά από καρδιακό θάνατο έχει περιοριστεί λόγω των αυξημένων ποσοστών απόρριψης, τα οποία σχετίζονται κυρίως με την εμφάνιση ισχαιμικής χολαγγειοπάθειας. Η υπόθεση των ερευνητών ήταν ότι παρόμοια μακροχρόνια επιβίωση και ποιότητα ζωής επιτυγχάνεται σε λήπτες ηπατικού μοσχεύματος από ασθενείς

Τα νεότερα φάρμακα για την ηπατίτιδα C (direct acting antivirals, DAA) τα οποία έχουν λάβει πρόσφατα έγκριση για χρήση σε ασθενείς με ρήξη της αντιρρόπησης, σχετίζονται με βελτίωση της ηπατικής λειτουργίας. Στην παρούσα εργασία γίνεται ανάλυση στις διαχρονικές μεταβολές στα ποσοστά ένταξης

Το ΗπατοΝεφρικό Σύνδρομο τύπου 1 (ΗΝΣ-1) αποτελεί μια λειτουργική και πιθανώς αναστρέψιμη διαταραχή της νεφρικής λειτουργίας, που εμφανίζεται σε ασθενείς με μη αντιρροπούμενη κίρρωση του ήπατος. Η τερλιπρεσσίνη είναι ένας συνθετικός αγγειοσυσπαστικός παράγοντας

Η αντιιική αγωγή για τη χρόνια ηπατίτιδα Β (ΧΗΒ) μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολη εξαιτίας ανάπτυξης αντοχών στα νουκλεοτ(σ)ιδικά ανάλογα (NUC’s). Από τα νεώτερα NUC’s (υψηλού γενετικού φραγμού) η εντεκαβίρη (ETV) παρουσιάζει αντοχή σε ποσοστό 1.2% μετά 5ετή χορήγηση σε naïve ασθενείς που αυξάνει, όμως,