Εισαγωγή και σκοπός: Οι ασθενείς με κίρρωση λόγω του ιού της ηπατίτιδας C και κλινικά σημαντική πυλαία υπέρταση (CSPH, κλίση πίεσης ηπατικής φλέβας [HVPG] 10 mmHg ή παραπάνω), παραμένουν σε κίνδυνο ρήξης της αντιρρόπησης παρά την επίτευξη εμμένουσας ιολογικής ανταπόκρισης (SVR). Διερευνήσαμε τις αιμοδυναμικές αλλαγές κατόπιν SVR σε ασθενείς με CSPH και εάν οι μετρήσεις ηπατικής ακαμψίας (LSMs) μπορούν να αποκλείσουν την παρουσία CSPH.

Οι de novo νεοπλασίες (de novo malignancies- DNM) αποτελούν μια από τις κύριες αιτίες όψιμης θνησιμότητας μετά από μεταμόσχευση ήπατος (Liver Transplantation- LT). Αναλύσαμε 1616 διαδοχικούς ασθενείς που υπεβλήθησαν σε μεταμόσχευση ήπατος μεταξύ του 1998 και του 2006 στο ίδρυμά μας.

Η κατανόηση των μηχανισμών που καθορίζουν την έκβαση σύμφωνα με το χρονικό πλαίσιο μπορεί να βελτιώσει τη θεραπευτική αντιμετώπιση της σοβαρής αλκοολικής ηπατίτιδας. Εκτιμήσαμε τη βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη επιβίωση στη σοβαρή αλκοολική ηπατίτιδα βάσει της βαρύτητας της νόσου, του εύρους της θεραπευτικής ανταπόκρισης, της μακροχρόνιας επίδρασης της υποτροπής της χρήσης αλκοόλ

Εισαγωγή & Σκοπός: H πρωτεΐνη Golgi 73 [serum Golgi protein 73-(GP73)] αποτελεί έναν ισχυρό βιοδείκτη εκτίμησης της ίνωσης. Σκοπός της μελέτης ήταν η ανάπτυξη ενός αλγορίθμου βασισμένου στη GP73 και την ελαστικότητα του ήπατος [Liver Stiffness-LS] προκειμένου να βελτιωθεί περαιτέρω η ακρίβεια εκτίμησης της σοβαρής ίνωσης σε HBV ασθενείς που δεν έχουν λάβει αντιική θεραπεία

Οι λοιμώξεις από πολυανθεκτικά gram αρνητικά βακτήρια επιβαρύνουν σημαντικά την πρόγνωση των ασθενών με ηπατική νόσο. Η αντοχή στις καρβαπενέμες ιδιατέρως περιορίζει ακόμα περισσότερο τις θεραπευτικές επιλογές. Η μελέτη διερευνά την επίπτωση των καρβαπενέμη-ανθεκτικών Gram αρνητικών βακτηρίων στην έκβαση ασθενών με ηπατική νόσο και κίρρωση.

De novo HBV λοίμωξη [de novo hepatitis B (DNHB)] μπορεί να συμβεί σε λήπτες που δε λαμβάνουν προφύλαξη, μετά από μεταμόσχευση ήπατος από anti-HBc θετικούς δότες. Η ενεργητική ανοσοποίηση έχει αποδειχθεί αποτελεσματική πρόληψη σε παιδιατρικούς λήπτες.

Η χρόνια λοίμωξη από τον ιό της ηπατίτιδας C (HCV) είναι συχνότερη σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια, συγκριτικά με ασθενείς με φυσιολογική νεφρική λειτουργία. Επιπλέον, η χρόνια HCV λοίμωξη αποτελεί παράγοντα κινδύνου για ταχύτερη εξέλιξη σε νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου.

Οι ασθενείς με προχωρημένη ηπατοπάθεια μπορεί να αναπτύξουν πυλαία υπέρταση που δυνητικά να οδηγήσει σε κιρσορραγία. Οι β-αναστολείς μειώνουν την πίεση στην πυλαία και ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο αιμορραγίας.

Ελάχιστα είναι γνωστά όσον αφορά τη συσχέτιση του απόλυτου κινδύνου ηπατοκυτταρικού καρκινώματος (ΗΚΚ) και θανάτου σχετιζόμενου με ηπατοπάθεια με μεταβολικούς παράγοντες κινδύνου σε ασθενείς με χρόνια λοίμωξη από τον ιό της ηπατίτιδας Β (ΗΒV).

Ο ηπατοκυτταρικός καρκίνος (ΗΚΚ) παρουσιάζει σημαντική ετερογένεια όσον αφορά την παθολογοανατομική και τη μοριακή ταξινόμηση. Ως εκ τούτου έχουν οριστεί ιστολογικοί υπότυποι και προτείνεται η μοριακή ταξινόμηση του όγκου, βασιζόμενη στην έκφραση γονιδίων και σε μοριακές μεταλλάξεις.