Οι σοβαρές λοιμώξεις και η απώλεια μυϊκής μάζας σχετίζονται με πτωχή πρόγνωση στην κίρρωση. Ένα ενδεχόμενο συνεργιστικό αποτέλεσμα των δύο αυτών οντοτήτων στους κιρρωτικούς ασθενείς δεν έχει έως τώρα διερευνηθεί. Σχεδιάσαμε να αναλύσουμε αν η ελαττωμένη μυϊκή μάζα μπορεί να επιδεινώσει την έκβαση των κιρρωτικών ασθενών με σήψη.
Η επίδραση της μακροχρόνιας αντι-ιικής θεραπείας στην επιβίωση των ασθενών με χρόνια λοίμωξη από τον ιό της ηπατίτιδας Β (HBV) δεν έχει επαρκώς εκτιμηθεί. Η παρούσα διεθνή πολυκεντρική μελέτη κλειστού πληθυσμού αξιολογεί την συνολική επιβίωση και τις σχετιζόμενες παραμέτρους σε Καυκάσιους ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα Β υπό αγωγή με entecavir ή tenofovir.
Τα αυξημένα επίπεδα στο πλάσμα του αντιγόνου του παράγοντα von Willebrand (vWF) έχουν συσχετιστεί με την παρουσία κλινικά σημαντικής πυλαίας υπέρτασης και συνεπώς μπορούν να προβλέψουν την ανάπτυξη κλινικών συμβάντων σε ασθενείς με κίρρωση.
Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να ελεγχθεί το κατά πόσο η εκτίμηση του αμελητέου ποσοστού ηπατικού λίπους (negligible hepatic fat percentage) (<5%) με magnetic resonance (MR)–proton density fat fraction (PDFF) μπορεί να αποκλείσει τη σημαντική ηπατική στεάτωση σε υποψήφιους ζώντες δότες ηπατικού μοσχεύματος παρακάμπτοντας την ανάγκη βιοψίας ήπατος, και να συγκριθεί στο ίδιο άτομο (intra-individual) των MR‐PDFF τεχνικών
Η νόσος Wilson (NW) είναι μια σπάνια κληρονομική διαταραχή του μεταβολισμού του χαλκού προκαλούμενη από την τοξική συσσώρευση χαλκού στο ήπαρ και το νευρικό σύστημα. Τα κλινικά συμπτώματα ποικίλουν, από ασυμπτωματική νόσο έως οξεία ηπατική ανεπάρκεια ή χρόνια ηπατική νόσο με ή χωρίς νευροψυχιατρικά συμπτώματα.
Εισαγωγή & Σκοπός: η αυτόχθονη ηπατίτιδα Ε αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο ως ζωονόσος στις δυτικές χώρες. Οι ορολογικές δοκιμασίες έχουν ποικίλλη ευασιθησία και ειδικότητα. Μέθοδος: Εφαρμόσαμε μοριακό έλεγχο προκειμένου να αναγνωρίσουμε και να χαρακτηρίσουμε την οξεία ηπατίτιδα Ε στην Ελβετία.
Η επιτήρηση του ηπατοκυτταρικού καρκίνου (ΗΚΚ) σχετίζεται με βελτιωμένη έκβαση και μακροχρόνια επιβίωση. Σκοπός της μελέτης είναι η εκτίμηση του βαθμού συμμόρφωσης (adherence) της επιτήρησης του ΗΚΚ.
Η θεραπεία της οξείας ηπατίτιδας C δεν αποτελεί κοινή κλινική πρακτική. Καθώς ωστόσο η επίπτωση της HCV λοίμωξης στις Η.Π.Α. συνεχίζει να αυξάνει, ήρθε ενδεχομένως ο χρόνος να επανεκτιμήσουμε τη διαχείριση της οξείας HCV λοίμωξης, στην εποχή των Άμεσα Δρώντων αντιικών Παραγόντων
Ένα υποσύνολο ασθενών με ηπατοκυτταρικό καρκίνο (ΗΚΚ) που υπερβαίνουν τα κριτήρια του Μιλάνο μπορεί να πετύχουν αποδεκτά ποσοστά επιβίωσης μετά από μεταμόσχευση ήπατος. Η μεταμόσχευση ήπατος από ζώντες δότες (Living Donor Liver Transplantation- LDLT) έχει αναδυθεί ως εφικτή εναλλακτική προκειμένου να ξεπεράσουμε την έλλειψη δοτών.
Εισαγωγή και σκοπός: Υπάρχουν αναφορές επανενεργοποίησης της λοίμωξης από τον ιό της ηπατίτιδας Β (HBV) κατά τη διάρκεια της θεραπείας της λοίμωξης από τον ιό της ηπατίτιδας C (HCV) με άμεσα δρώντα αντιικά φάρμακα.
