Η εξειδικευμένη παρηγορητική φροντίδα (palliative care-PC) υποχρησιμοποιείται σε ασθενείς με τελικού σταδίου ηπατική νόσο (end‐stage liver disease-ESLD). Σκοπεύσαμε να εξετάσουμε τη στάση των ηπατολόγων και των γαστρεντερολόγων απέναντι στην παρηγορητική φροντίδα για ασθενείς με τελικού σταδίου ηπατική νόσο. Πραγματοποιήσαμε μια έρευνα διατομής cross‐sectional

Η χορήγηση αντιικής αγωγής στην μητέρα προλαμβάνει την μετάδοση του HBV από την μητέρα στο παιδί, αλλά ο ρόλος της νεογνικής ιαιμίας σε επακόλουθη HBV λοίμωξη δεν είναι σαφής. Σκοπός της μελέτης είναι η διερεύνηση της αντιικής αγωγής της μητέρας στο HBV DNA του ορού του νεογνού και το αντιγόνο επιφανείας (HBsAg) σε νεογνά

Η ανεπάρκεια άλφα-1 αντιθρυψίνης (AAT deficiency, AATD) αποτελεί μία από τις συχνότερες γενετικές διαταραχές. Η σοβαρή AATD προκαλείται από μια ομόζυγη μετάλλαξη στο γονίδιο SERPINA1 το οποίο κωδικοποιεί την υποκατάσταση Glu342Lys (ονομάζεται Pi * Z μετάλλαξη, Pi * ZZ γονότυπος).

H μη αλκοολική νόσος του ήπατος (non‐alcoholic fatty liver disease -NAFLD) αποτελεί μια αυξανόμενη αιτία ηπατοκυτταρικού καρκίνου (ΗΚΚ). Στην NAFLD, ο ΗΚΚ εμφανίζεται συχνότερα απουσία κίρρωσης

Προκειμένου να διερευνήσουμε την επίδραση των αντιδιαβητικών παραγόντων στη μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος (nonalcoholic fatty liver disease -NAFLD) σε ασθενείς με τύπου 2 Σακχαρώδη Διαβήτη

Απαιτείται περαιτέρω μελέτη όσον αφορά στις προγνωστικές επιπτώσεις της κίρρωσης στους ασθενείς που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση. Ο σκοπός της μελέτης είναι η αξιολόγηση της κίρρωσης ανάλογα με τη σοβαρότητα της στην επιβίωση και η παροχή θεραπευτικών κατευθυντήριων γραμμών

Υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι οι στατίνες μπορούν να ωφελήσουν τους ασθενείς με χρόνια ηπατοπάθεια, αλλά οι επιδράσεις τους δεν έχουν μελετηθεί σε ασθενείς με πρωτοπαθή σκληρυντική χολαγγειίτιδα (PSC).

Η πολυκυστική νόσος του ήπατος είναι η πιο συνηθισμένη εξωνεφρική εκδήλωση της πολυκυστικής νόσου των νεφρών που κληρονομείται με τον αυτοσωματικό κυρίαρχο χαρακτήρα (ADPKD).

Η μακροχρόνια θεραπεία της χρόνιας ηπατίτιδας Β με τα νεότερα νουκλεοσιδικά/νουκλεοτιδικά ανάλογα εντεκαβίρη και τενοφοβίρη έχει σαν αποτέλεσμα την διατήρηση της αναστολής του ιικού πολλαπλασιασμού, τη βελτίωση των ιστολογικών αλλοιώσεων έως και την υποστροφή

Εισαγωγή: Η ρήξη της αντιρρόπησης σε κιρρωτικούς ασθενείς σχετίζεται με πτωχή πρόγνωση. Η κλινικά σημαντική πυλαία υπέρταση (CSPH), η ύπαρξη δηλαδή διαφοράς μεταξύ της πίεσης ενσφήνωσης και της ελεύθερης πίεσης στην ηπατική φλέβα (HVPG) μεγαλύτερης των 10mmHg, αποτελεί τον πιο σημαντικό προγνωστικό παράγοντα ρήξης αντιρρόπησης