L. Teperman, D. Moonka, A. Sebastian, et al

Liver transplantation 2013; 19: 675–689.

Οι ασθενείς μετά τη μεταμόσχευση ήπατος αναπτύσσουν πολύ συχνά νεφρική δυσλειτουργία, γεγονός που έχει δυσμενή επίδραση στη μακροχρόνια επιβίωσή τους. Τα αίτια της νεφρικής ανεπάρκειας είναι πολλά αλλά κυρίως σχετίζονται με τη νεφροτοξική επίδραση των αναστολέων καλσινευρίνης (CNIs). Το mycophenolate mofetil (MMF) και οι mTOR αναστολείς (όπως είναι το sirolimus, SIR) αποτελούν εναλλακτική λύση στην ανοσοκατασταλτική θεραπεία των ασθενών για την αποφυγή νεφρικής δυσλειτουργίας.

Στην παρούσα προοπτική, ανοικτή, πολυκεντρική μελέτη, ασθενείς οι οποίοι ελάμβαναν ως ανασοκατασταλτική θεραπεία το συνδυασμό MMF/CNIs τυχαιοποιήθηκαν 4 με 12 εβδομάδες μετά τη μεταμόσχευση ήπατος είτε να συνεχίσουν την ίδια αγωγή (ν=5145) είτε να ξεκινήσουν συνδυασμό MMF/SΙR (ν=5148). Οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν για διάμεσο χρόνο 519 ημερών και έγινε αξιολόγηση της νεφρικής λειτουργίας με υπολογισμό της σπειραματικής διήθησης και της επίπτωσης των επεισοδίων απόρριψης τεκμηριωμένων με βιοψία ήπατος. Ο συνδυασμός MMF/SΙR σχετιζόταν με μεγαλύτερη βελτίωση της νεφρικής λειτουργίας, σε σχέση με το συνδυασμό MMF/CNIs (αύξηση της σπειραματικής διήθησης: 19,7ml/min έναντι 1,2ml/min, p=0.0012), λιγότερο συχνά απώλεια του μοσχεύματος (3.4% έναντι 8.3%, p=0.04), αλλά και σπανιότερα θάνατο λόγω κακοηθειών. Όμως, ο συνδυασμός MMF/SΙR σχετιζόταν συχνότερα με την εμφάνιση επεισοδίων απόρριψης (12.2% έναντι 4.1%, p=0.02), αλλά και συχνότερη διακοπή της αγωγής λόγω παρενεργειών (34.2% έναντι 24.1%, p=0.06).

Επιμέλεια: Ευάγγελος Χολόγκιτας