Οι λοιμώξεις από πολυανθεκτικά gram αρνητικά βακτήρια επιβαρύνουν σημαντικά την πρόγνωση των ασθενών με ηπατική νόσο. Η αντοχή στις καρβαπενέμες ιδιατέρως περιορίζει ακόμα περισσότερο τις θεραπευτικές επιλογές. Η μελέτη διερευνά την επίπτωση των καρβαπενέμη-ανθεκτικών Gram αρνητικών βακτηρίων στην έκβαση ασθενών με ηπατική νόσο και κίρρωση.

Η χρόνια λοίμωξη από τον ιό της ηπατίτιδας C (HCV) είναι συχνότερη σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια, συγκριτικά με ασθενείς με φυσιολογική νεφρική λειτουργία. Επιπλέον, η χρόνια HCV λοίμωξη αποτελεί παράγοντα κινδύνου για ταχύτερη εξέλιξη σε νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου.

De novo HBV λοίμωξη [de novo hepatitis B (DNHB)] μπορεί να συμβεί σε λήπτες που δε λαμβάνουν προφύλαξη, μετά από μεταμόσχευση ήπατος από anti-HBc θετικούς δότες. Η ενεργητική ανοσοποίηση έχει αποδειχθεί αποτελεσματική πρόληψη σε παιδιατρικούς λήπτες.

Ο ηπατοκυτταρικός καρκίνος (ΗΚΚ) παρουσιάζει σημαντική ετερογένεια όσον αφορά την παθολογοανατομική και τη μοριακή ταξινόμηση. Ως εκ τούτου έχουν οριστεί ιστολογικοί υπότυποι και προτείνεται η μοριακή ταξινόμηση του όγκου, βασιζόμενη στην έκφραση γονιδίων και σε μοριακές μεταλλάξεις.

Ελάχιστα είναι γνωστά όσον αφορά τη συσχέτιση του απόλυτου κινδύνου ηπατοκυτταρικού καρκινώματος (ΗΚΚ) και θανάτου σχετιζόμενου με ηπατοπάθεια με μεταβολικούς παράγοντες κινδύνου σε ασθενείς με χρόνια λοίμωξη από τον ιό της ηπατίτιδας Β (ΗΒV).

Οι ασθενείς με προχωρημένη ηπατοπάθεια μπορεί να αναπτύξουν πυλαία υπέρταση που δυνητικά να οδηγήσει σε κιρσορραγία. Οι β-αναστολείς μειώνουν την πίεση στην πυλαία και ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο αιμορραγίας.

Υπάρχει ανησυχία αυξημένου κινδύνου υποτροπής ηπατοκυτταρικού καρκίνου (ΗΚΚ) μετά από θεραπεία με άμεσα δρώντα αντιικά (Direct- acting antiviral-DAA) σε κιρρωτικούς ασθενείς με προηγούμενη πλήρη ογκολογική ανταπόκριση.