Εισαγωγή και σκοπός: Η έκβαση της μεταμόσχευσης ήπατος για το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα (ΗΚΚ) καθορίζεται από γεγονότα σχετιζόμενα ή μη σχετιζόμενα με τον καρκίνο. Η θεραπεία της HCV λοίμωξης έχει μειώσει τα γεγονότα που δε σχετίζονται με τον καρκίνο μεταξύ των ασθενών που λαμβάνουν μοσχεύματα ήπατος…

Οι αναστολείς της καλσινευρίνης (calcineurin inhibitors-CNI) συχνά προκαλούν νευρολογικές επιπλοκές πρώιμα μετά την ορθοτοπική μεταμόσχευση ήπατος (orthotopic liver transplantation- OLT). Υποθέσαμε ότι η μακροχρόνια αγωγή με CNI μετά τη μεταμόσχευση προκαλεί δοσοεξαρτώμενη γνωσιακή δυσλειτουργία και μεταβολή της δομής του εγκεφάλου.

Το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα (ΗΚΚ) είναι η τρίτη συχνότερη αιτία παγκοσμίως σχετιζόμενου με καρκίνο θανάτου, κυρίως εξαιτίας της πτωχής του πρόγνωσης. Ένας έγκυρος, σχετιζόμενος με τον παθογενετικό μηχανισμό, προγνωστικός βιοδείκτης, είναι αναγκαίος. Η y-υδροξυ-1,Ν-προπανοδεουξγουανοσίνη (γ-hydroxy-1,N2-propanodeoxyguanosine (γ-OHPdG)]

Εισαγωγή & Σκοπός: Η θρόμβωση της πυλαίας φλέβας (Portal Vein Thrombosis-PVT) στην κίρρωση μπορεί να οδηγήσει σε ρήξη της αντιρρόπησης και αυξημένη θνητότητα. Σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνήσουμε αν η ελαττωμένη ταχύτητα ροής στην πυλαία φλέβα σχετίζεται με μελλοντική PVT.

Οι κατευθυντήριες οδηγίες συστήνουν την επιτήρηση για ανάπτυξη του ηπατοκυτταρικού καρκίνου (ΗΚΚ) όλων των κιρρωτικών ασθενών με υπερηχογράφημα ανά 6 μήνες. Όμως, η συχνότητα εμφάνισης του ΗΚΚ διαφέρει αναλόγως της υποκείμενης ηπατικής νόσου. Η παρούσα μελέτη διερευνά την επίπτωσης του ΗΚΚ σε ασθενείς με κίρρωσης διαφόρων αιτιολογιών και προτείνει μαθηματικό μοντέλο υπολογισμού κινδύνου ΗΚΚ.

Το silymarin αποτελεί ένα περίπλοκο μείγμα 6 κύριων φλαβονολιγνάνων και άλλων πολυφενολικών ενώσεων που προέρχονται από το γάλα του γαϊδουράγκαθου Silybum marianum. Παρουσιάζει αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις και αντι-ινωτικές δράσεις και πιθανώς να ωφελεί ασθενείς με μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος

Οι μεταβολές στο χρόνο των εκδηλώσεων και της κλινικής πορείας ασθενών με πρωτοπαθή χολική χολαγγειίτιδα (PBC) δεν έχουν περιγραφεί επαρκώς. Επιδιώξαμε να περιγράψουμε τις μεταβολές στο χρόνο των χαρακτηριστικών των ασθενών και της νόσου κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 44 ετών, σε μια μεγάλη διεθνή PBC ομάδα 4805 ασθενών που διαγνώσθηκαν με PBC την περίοδο 1970 έως 2014, σε 17 κέντρα της Ευρώπης και της Βορείου Αμερικής.

O Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου ΙΙ αποτελεί παράγοντα κινδύνου στεατοηπατίτιδας και ίνωσης. Οι μη επεμβατικές μέθοδοι της ελαστογραφίας ήπατος (Liver Stiffness-LS) και της Controlled Attenuation Parameter (CAP) με τη χρήση του Fibroscan® εκτιμούν την ίνωση και τη στεάτωση του ήπατος. Σκοπός της μελέτης ήταν η εκτίμηση της συχνότητας στεάτωσης και σημαντικής ίνωσης του ήπατος σε διαβητικό πληθυσμό της κοινότητας.

Αν και ο σίδηρος ορού είναι γνωστό ότι έχει συσχετισθεί με αυξημένο κίνδυνο λοίμωξης, η εψιδίνη (hepcidin), ο βασικός ρυθμιστής του μεταβολισμού του σιδήρου, δεν έχει συστηματικά διερευνηθεί σε αυτό το πλαίσιο. Η ανακάλυψη πρώιμων βιοδεικτών λοίμωξης, όπως είναι η εψιδίνη, θα μπορούσε να βοηθήσει στην αναγνώριση εκείνων των ασθενών στους οποίους η πρώιμη εμπειρική αντιμικροβιακή θεραπεία