H επιτήρηση για τον Ηπατοκυτταρικό Καρκίνο (ΗΚΚ) συστήνεται στους κιρρωτικούς ασθενείς. Στην παρούσα μελέτη, εξετάσαμε το εύρος της ανταγωνιστικής επίδρασης του κινδύνου ρήξης της ηπατικής αντιρρόπησης στο όφελος της επιτήρησης του ΗΚΚ, διερευνώντας την επίδραση της διαθεσιμότητας μεταμόσχευσης ήπατος (liver transplantation –LTx) και του ρυθμού ρήξης της αντιρρόπησης

Εισαγωγή και σκοπός: Οι ανταγωνιστές της βιταμίνης Κ (VKAs) προάγουν την επανασηραγγοποίηση της θρόμβωσης της πυλαίας φλέβας (PVT) σε ασθενείς με κίρρωση. Εντούτοις, το πλεονέκτημα της επανασηραγγοποίησης της PVT μπορεί να αντιστραφεί από σοβαρή και ήπια αιμορραγία

Εισαγωγή και σκοπός: Οι διαιτητικές αλλαγές έχουν προταθεί για τη θεραπεία της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος (NAFLD), παρόλο που δεν είναι ξεκάθαρο εάν η βελτίωση της ποιότητας της διατροφής μπορεί να αποτρέψει την ανάπτυξή της. Διεξήγαμε μια προοπτική μελέτη για να διερευνήσουμε τη συσχέτιση μεταξύ αλλαγής της ποιότητας της διατροφής και της μεταβολής στο ηπατικό λίπος.

Εισαγωγή: Ο ιός της ηπατίτιδας Β (HBV) αποτελεί την κύρια αιτία ηπατοκυτταρικού καρκινώματος (ΗΚΚ) παγκοσμίως. Παραμένει ασαφές στον πραγματικό κόσμο πως η αντι-ιική θεραπεία επηρεάζει την επιβίωση μετά τη διάγνωση του ΗΚΚ.

Εισαγωγή. Για την αντιμετώπιση του προχωρημένου ηπατοκυτταρικού καρκίνου (ΗΚΚ), δηλαδή σταδίου C κατά BCLC, συστήνεται η θεραπεία με αναστολείς των κινασών και των υποδοχέων του αυξητικού παράγοντα του ενδοθηλίου, όπως sorafenib και regorafenib.

Εισαγωγή: Η σιρτουίνη 1 (Sirt1) καταστέλλεται στη μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος (NAFLD), ενώ η διέγερση ή υπερέκφρασή της οδηγεί σε μειωμένη σοβαρότητα της νόσου σε προκλινικά NAFLD μοντέλα. Η λευκίνη αλλοστερικά ενεργοποιεί τη Sirt1 και συνεργεί με άλλους ενεργοποιητές του μονοπατιού Sirt/AMPK/NO. Δημιουργήσαμε έναν τριπλό συνδυασμό της λευκίνης, της μετφορμίνης και της σιλδεναφίλης (NS-0200), ο οποίος ήταν αποτελεσματικός σε ένα μοντέλο ποντικών μη αλκοολικής στεατοηπατίτιδας (NASH).

Τόσο τo μεταβολικό σύνδρομο όσο και η κατανάλωση αλκοόλ σχετίζονται με αυξημένο επιπολασμό ηπατικής στεάτωσης, μία μειονότητα ωστόσο των ασθενών αναπτύσσουν ηπατική ανεπάρκεια και ηπατοκυτταρικό καρκίνο. Λίγες μελέτες στο γενικό πληθυσμό έχουν αναλύσει μεταβολικούς προγνωστικούς παράγοντες των σοβαρών αυτών ηπατικών επιπλοκών.