Iranmanesh P, Vazquez O, Terraz S, et al.

Journal of Hepatology 2014;60:969-974

http://www.journal-of-hepatology.eu/article/S0168-8278(13)00883-0/abstract

Η χειρουργική αντιμετώπιση του ηπατοκυτταρικού καρκίνου (ΗΚΚ) συνήθως ενδείκνυται σε ασθενείς χωρίς σημαντική πυλαία υπέρταση, δηλαδή με κλίση πίεσης των ηπατικών φλεβών (HVPG) έως 10 mmHg και, συνεπώς, η μέτρηση της HVPG με διασφαγιτιδική προσπέλαση περιλαμβάνεται στον προεγχειρητικό/ προμεταμοσχευτικό έλεγχο. Η χρήση της μεθόδου περιορίζεται από τη μη ευρεία διαθεσιμότητά της και τον επεμβατικό της χαρακτήρα.  Η παρούσα μελέτη είχε σκοπό να διερευνήσει τη διαγνωστική ακρίβεια της αξονικής τομογραφία στην εκτίμηση της πυλαίας υπέρτασης, συγκριτικά με την επεμβατική μέθοδο προσδιορισμού HVPG.

Μελετήθηκαν αναδρομικά 75 ασθενείς με ΗΚΚ μέσης ηλικίας 61 ± 9.2 έτη, 75% άνδρες, 30% με αλκοολική κίρρωση και 30% με χρόνια ηπατίτιδα C. Από αυτούς 36 υποβλήθηκαν σε χειρουργική αφαίρεση όγκου (τμηματική ηπατεκτομή) και 39 σε μεταμόσχευση ήπατος. Η μέση HVPG ήταν 11 ± 6 mmHg. Οι προεγχειρητικές αξονικές τομογραφίες εξετάστηκαν από δύο ανεξάρτητους ερευνητές και ο προτεινόμενος δείκτης HVPG συγκρίθηκε με επεμβατικές μετρήσεις HVPG. Για την επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων μελετήθηκε επίσης η ομάδα των 70 μη χειρουργημένων ασθενών (ομάδα ελέγχου).

Αποτελέσματα: Οι μετρήσεις της HVPGμέσω σφαγιτιδικής προσπέλασης συσχετίζονταν σημαντικά με την αναλογία όγκου ήπατος/σπληνός, τον όγκο σπληνός, τον αριθμό αιμοπεταλίων και την παρουσία ασκιτικής συλλογής πέριξ του ήπατος (p<0.001, δείκτης συμφωνίας ≥0.927, kappa≥0.945). Με τη μεγαλύτερη ακρίβεια προέβλεπαν την παρουσία της πυλαίας υπέρτασης (HVPG > 10 mmHg) η αναλογία όγκου ήπατος/σπληνός <3.238  (AUC=0.883 [0.805-0.960]) και η παρουσία περιηπατικής συλλογής υγρού (p<0.001). Βάσει αυτών των δύο παραμέτρων δημιουργήθηκε η φόρμουλα για τον υπολογισμό πίεσης της πυλαίας φλέβας >10 mmHg (AUC= 0.911[0.847-0.975]):

HVPGscore = 17.37-4.91*In(αναλογία όγκου Ήπατος/Σπληνός)+ 3.8 (για παρουσία περιηπατικής συλλογής)

H ευαισθησία, η ειδικότητα, η θετική και η αρνητική προγνωστική αξία της παρούσας φόρμουλας ανέρχεται σε 92%, 79%, 91% και 81%, αντίστοιχα.  Η ακρίβειά της επιβεβαιώθηκε και σε ομάδα ελέγχου (AUC=0.820 [0.719-0.921]).

Συμπερασματικά, οι συγγραφείς προτείνουν την προαναφερθείσα φόρμουλα για τη χρήση στην κλινική πρακτική για την αναίμακτη εκτίμηση της πυλαίας υπέρτασης.

Επιμέλεια: Έλενα Βεζαλή